Ruard Veltmaat from the Dutch web’zine “Prog Wereld” posted a review of Solipsistic yesterday. Here’s the original review in Dutch, and Google’s translation attempt below.
Een uitgedacht marketingplan, een gelikte cover, strakke uitstraling en een uitgebreide promosheet van maar liefst vier full color pagina’s. Daar maak je absoluut indruk mee. Voor je ook maar één noot gehoord hebt, ben je al min of meer onder de indruk. Zo zie je maar weer, de eerste indruk is belangrijk.
Mastermind achter het project “Semantic Saturation” is Shant Hagopian, die zelfs op de promosheet de uitspraak achter de naam in lettergrepen en spreektaal heeft geformuleerd om enige verwarring dan ook helemaal uit te sluiten. Hij heeft passie voor dit project en dat is goed te merken. Hagopian is van Syrische afkomst en was eerder gitarist in de band “Nu.Clear.Dawn”, waarmee hij in 2003 de eerste Syrische metalplaat ooit mee uitbracht. Nadat hij in 2005 naar Canada is verhuisd, heeft hij een eigen handeltje opgezet met als resultaat dit album, waar hij hulp krijgt van beunhazen als Virgil Donati, Derek Sherinian en Ric Fierabracci. Niet de minste artiesten dus.
De muziek die Hagopian en zijn collega’s maakt, is op de laatste song van het album na volledig instrumentaal en zit werkelijk waar volgepropt met gitaarelementen. Niet helemaal onlogisch natuurlijk. De progrock en metal die de gelegenheidsformatie ons biedt, wordt gecombineerd met elementen uit de jazz maar laat bijvoorbeeld ook gelikte toetsenriedels horen van Derek Sherinian. Zo is Lost And Found – Insanity door een op het oor eenvoudig toetsendeuntje ontzettend lekker te beluisteren en krijgt de op Dream Theater geïnspireerde muziek een moderne toets mee. Vigil Donati heeft zoals gewend een directe manier van drummen en kan ook op dit album diverse maatsoorten op weergaloze wijze combineren, hoewel zijn aandeel mij persoonlijk iets te ver naar voren is gemixt. Zoals gezegd is de plaat toegespitst op de gitaarkunsten van Hagopian, maar hij weet zijn kunsten op intelligente wijze te etaleren op de cd. Ik krijg nergens het gevoel van: “kijk ik eens wat ik allemaal kan met gitaar”, wat voor gitaarvirtuozen een beheersing betekent. Nee, Hagopian gaat voor onderhoudende riffs, verfijnde melodie, gecontroleerde tempowisselingen en complexiteit. De toevoeging van Vanden Plas zangerAndy Kuntz in What If We All Stop is daarom een extraatje, maar was uiteindelijk geen noodzaak om de boel ”˜op te leuken’.
Uiteindelijk is niet alleen de eerste indruk sterk, maar ook het hele pakket dat Hagopian laat zien en horen. De productie is meer dan in orde, de muziek is zeker voor liefhebbers van instrumentale muziek met voorkeur voor de gitaar een aanrader. Persoonlijk had ik zelf graag wat meer vocale inbreng gehoord en dan met voorkeur ook nog een andere zanger, maar ook hier geldt de gouden regel: ieder zijn eigen smaak.
Ruard Veltmaat
Source: http://www.progwereld.org/cms/recensies/album/semantic-saturation-solipsistic/
[Translation by Google]
Devised a marketing plan, a slick cover, sleek appearance and an extensive promo sheet of less than four full color pages. There you will definitely impress. Before you even heard a note, you are more or less impressed. So there you have it, the first impression is important.
Mastermind behind the project “Semantic Saturation” was Shant Hagopian, even the promo called the verdict after the name into syllables and colloquialisms has formulated some confusion therefore be ruled out entirely. He has passion for this project and that is very noticeable. Hagopian is of Syrian descent and was previously guitarist in the band “Nu.Clear.Dawn”, which in 2003 the first Syrian metal album ever being released. After he moved to Canada in 2005, he has set up own business and as a result this album, he gets help from bunglers as Virgil Donati, Derek Sherinian and Ric Fierabracci. Not the least so artists.
The music Hagopian and his colleagues make is the last song of the album after completely instrumental and is really true crammed with guitar elements. Not quite illogical course. The prog rock and metal that gives us the opportunity formation, combined with elements of jazz but also allows such slick toetsenriedels hear from Derek Sherinian. So Lost And Found – Insanity by a simple button on the ear tune very nice to listen and get on the Dream Theater inspired music with a modern touch. Vigil Donati has used such a direct way of drumming and is also on this album several signatures on combining unparalleled manner, although its share me personally a little too far forward is mixed. As mentioned, the album focuses on the arts of guitar Hagopian, but he knows his art intelligently to showcase on the CD. I never get the feeling of: “I look at what I can do with guitar”, what guitar virtuosos a control means. No, Hagopian goes for entertaining riffs, exquisite melody, controlled tempo and complexity. The addition of Vanden Plas vocalist Andy Kuntz in What If We All Stop is therefore a perk, but was ultimately no need to get things “to spice”.
Ultimately, not only the first impression strong, but also the whole package that Hagopian shows and hear. The production is more than okay, the music is definitely for lovers of instrumental music with preference for the guitar a must. Personally I would have liked a little more vocal contribution heard and then preferably also another singer, but here is the golden rule: to each his own taste.
Ruard Veltmaat